ปาเปลุโช่ เด็กชายเศษกระดาษ

สำหรับปาเปลุโช่ การมีความคิดเก๋ไก๋นั้นเป็นเรื่องสำคัญ เขาต้องจดสิ่งเหล่านี้ไว้ในสมุดบันทึกประจำวันเพื่อให้คนอื่นๆ ได้รู้ว่า “คนนี้เป็นอย่างไร” ดังนั้น สารสำคัญที่สุดของหนังสือนี้ก็คือ เล่าเรื่องชีวิตเราให้ (ตัวเอง) ฟัง และสร้างความรู้สึกนึกคิดของตัวเราเองตั้งแต่เยาว์วัยในทุกวัฒนธรรม การเขียนบันทึกความทรงจำจะช่วยสร้างคุณค่าของเรื่องราวในอดีต

การผจญภัยของปาเปลุโช่ เรื่องหนึ่งคือปลอมตัวเป็นขอทานโดยสวมเสื้อผ้าเก่าๆ แล้วเดินไปตามถนน เพราะได้ยินพ่อกับแม่บ่นว่ามี “ปัญหาการเงินบางอย่าง” และทุกอย่างก็ดำเนินไปด้วยดี กระทั่งเพื่อนแม่คนหนึ่งมาพบเข้าและกลายเป็นเรื่องใหญ่โต จะเกิดอะไรขึ้นละหรือ แน่ละ แม่ก็จะดุและทำโทษปาเปลุโช่ แม้เขา “ทำทุกอย่างก็เพื่อจะช่วยพ่อแม่” ก็ตาม

นับแต่นั้นมา ปาเปลุโช่จึงตัดสินใจจะทำแต่เรื่องแย่ๆ เพื่อให้กลายเป็นเรื่องดี และมีแต่คนชม เหมือนการเปิดสายยางทิ้งไว้ที่ลานบ้าน (และก็สำเร็จ เพราะโดมิติล่าไม่อยากจะรดน้ำต้นไม้แล้ว และตอนนี้ทุกอย่างก็เปียกเลอะเทอะไปหมด) นอกจากนี้ ปาเปลุโช่ยังจดไว้ในสมุดบันทึกว่า สิ่งที่เขาชอบที่สุดคือตอนที่เขาไม่สบาย เพราะไม่มีใครดุ ทุกคนจะตามใจและเรียกเขาว่า “เด็กน้อย”